مواد حیاتی(زیستی) یا مواد بیولوژیکی
تنها موادی هستند که از موجود زنده گرفته شدهاند. بیشتر این مواد شامل کربن هستند و امکان پوسیده شدن دارند.
استفاده از مواد زنده، زنده و مواد فرآوری شده (مواد زیستی مبتنی بر) به عنوان مواد طبیعی جایگزین، بیش از مواد مصنوعی محبوب است برای کسانی که به محیط زیست اهمیت میدهند چون این مواد اغلب تجزیه پذیر، قابل بازیافت و مراحل فرایند عموماً قابل قبول است و کمترین اثرات زیست محیطی را دارد. به هرحال، همهٔ مواد زنده با محیط زیست سازگار نیستند، مانند آنهایی که نیاز به سطوح بالای فرآیندهای شیمیایی دارند برداشتشان قابل قبول نیست یا برای تولید محصولات کربنی از آنها استفاده میشود.
وقتی که منبع مواد زنده اهمیت کمتری نسبت به محصول شده از خود آن دارد مثل تولید سوخت زیستی، مواد زنده معمولاً «زیست توده» نامیده میشوند. خیلی از محصولات منابع بیولوژیکی دارند، و ممکن است به سوختهای فسیلی یا زیستی تقسیم شوند.
در علم خاک مواد زنده است که اغلب بعنوان مواد آلی گفته میشود. مواد زنده در خاک عبارتست از، glomalin، dopplerite و اسید هیومیک. برخی از مواد زنده ممکن است بعنوان مواد آلی در نظر رفته شود. ترکیبات آلی مانند پوسته یک صدف، که جز یکی از ضروریترین موجوادت موجوادت زنده است اما دارای مقدار کمی کربن آلی است.
واژهٔ زیستفناوری (به انگلیسی: Biotechnology) (بیوتکنولوژی) نخستین بار در سال ۱۹۱۹ از سوی کارل ارکی (Karl Ereky) به مفهوم کاربرد دانشهای پزشکی و زیستی و اثر مقابل آن در فناوریهای ساخت بشر به کار برده شد. به طور کلی هر گونه کنش هوشمندانه بشر در آفرینش، بهبود و عرضه فراوردههای گوناگون با استفاده از جانداران، به ویژه از طریق دستکاری آنها در سطح مولکولی در حیطه این مهمترین، پاکترین و اقتصادیترین فناوری سده حاضر، زیستفناوری، قرار میگیرد. نام این دانش از این رو در ایران با نام «بیوتکنولوژی» شناخته میشود که این عمل تقریباً در تمام کشورهای جهان با همین نام شناخته میشود.
زیست فناوری از جمله واژههای پر سرو صدای سالهای اخیر است. این واژه را درست یا نادرست به مفهوم همه چیز برای مردم به کار میبرند. بیوتکنولوژی را در یک تعریف کلی به کارگیری اندامگان یا ارگانیسم یا فرایندهای زیستی در صنایع تولیدی یا خدماتی دانستهاند. تعریف ساده این پدیده نوین عبارت است از دانشی که کاربرد یکپارچه زیستشیمی، میکروبشناسی و فناوریهای تولید را در سامانههای زیستی به دلیل استفادهای که در سرشت بین رشتهای علوم دارند مطالعه میکنند. در تعریف دیگر بیوتکنولوژی را چنین تشریح کردهاند:
فنونی که از موجودات زنده برای ساخت یا تغییر محصولات، ارتقا کیفی گیاهان یا حیوانات و تغییر صفات میکروارگانیسم ها برای کاربردهای ویژه استفاده میکند. بیوتکنولوژی به لحاظ ویژگیهای ذاتی خود دانشی بین رشتهای است. کاربرد این گونه دانشها در مواردی است که ترکیب ایدههای حاصل در طی همکاری چند رشته به تبلور قلمرویی با نظام جدید میانجامد و زمینهها و روششناسی خاص خود را دارد و در نهایت حاصل برهمکنش بخشهای گوناگون زیستشناسی و مهندسی است. زیستفناوری در اصل هستهای مرکزی و دارای دو جزء است: یک جزء آن در پی دستیابی به بهترین کاتالیزور برای یک فرایند یا عملکرد ویژهاست و جزء دیگر سامانه یا واکنشگری است که کاتالیزورها در آن عمل میکنند.
سابقه بهکارگیری میکروارگانیسمها برای تولید مواد خوراکی مانند سرکه، ماست و پنیر به بیش از ۸ هزار سال پیش برمیگردد. نقش میکروارگانیسمها در تولید الکل و سرکه در سده پیش زمانی کشف شد که گروهی از بازرگانان فرانسوی در جستجوی روشی بودند تا از ترش شدن شراب و آبجو هنگام جابهجایی آنها با کشتی به نقاط دور جلوگیری کنند. آنان از لویی پاستور درخواست کمک کردند. لویی پاستور پی برد که مخمرها در خلأ قند را به الکل تبدیل میکنند. این فرایند بیهوازی تخمیر نام دارد؛ و نیز دریافت که ترشیدگی و آلودگی بر اثر فعالیت دسته باکتری اسید استیک که الکل را به سرکه تبدیل میکند روی میدهد.
کاربردهای سنتی بیوتکنولوژی شامل اصلاح نباتات و دام، تهیه نان، ماست و پنیر بودهاست و پس از آن تولید پادزیستها (آنتی بیوتیکها)، انسولین انسانی و اینترفرون علوم آزمایشگاهی و هماکنون با پیدایش فناوری DNA نوترکیب، دستکاری ژنها و انتقال ژن از یک موجود زنده به دیگری یا به عبارت دیگرمهندسی ژنتیک، ظرفیت بهرهگیری از این فناوری به گونه فزایندهای افزایش یافتهاست.
در حال حاضر با توجه به افزایش بیرویه جمعیت و نیاز به تأمین مواد غذایی این جمعیت رو به تزاید، بیوتکنولوژی کشاورزی مورد توجه ویژهاست و محصولاتتراریخته گوناگون پرمحصول و مقاوم کشاورزی مانند ذرت، برنج، سویا، گوجه فرنگی، گندم تولید و بهکارگیری تکنیکهای نوین بیوتکنولوژی در افزایش تولید شیر و گوشت دام مؤثر واقع شدهاند. تراریزش برنج چندسالی است که در ایران آغاز شده است ولی به دلیل سرسخت بودن برنج به تراریزش که خود از دشوار بودن کشت بافت آن ناشی میشود، این رویکرد متوقف شده است. اگرچه تلاشهای اندکی به منظور کشت بافت برخی از ارقام برنج بومی ایرانی صورت پذیرفته است، این مهم مستلزم تلاش بیشتر محققین در این زمینه است.
تأمین سلامت و بهداشت جمعیت بیش از شش میلیاردی ساکنان کره زمین از طریق تولید داروهای نوترکیب و واکسنها، دستیابی به روشهای درمان کمهزینه بیماریها و یافتن درمان بیماریهای بدون درمان و تشخیص سریعتر و مؤثرتر بیماریهای گوناگون از جمله بیماریهای ژنتیکی از وظایف بیوتکنولوژی پزشکی است.
همچنین رویکرد جدید به محیط زیست در قرن حاضر و در نظر گرفتن آن به عنوان یک جزء از سرمایه ملی کشورها و لزوم حفظ آن با بهکارگیری بیوتکنولوژی از مهمترین دغدغههای بشر در سده حاضر است. حذف مؤثر آلایندههای محیطی خطرناک از محیط زیست با استفاده از میکروارگانیسمهای پالایشگر آلودگی و استفاده از فنون نگهداری ذخایر ژنتیکی کشور از جمله کاربردهای بیوتکنولوژی در زمینه محیط زیست است. کاربردهای بیوتکنولوژی در صنعت که به تولید محصولات با صرف هزینه و انرژی کمتر، ضایعات اندک میانجامد و از همه مهمتر، کمترین اثر سوء بر محیط زیست را برجا میگذارد، باعث شد که از این فناوری به عنوان یکی از پاکترین بخشهای صنعت یاد شود. بیوتکنولوژی همچنین تولید محصولاتی که قبلاً از روشهای دیگر امکان تولید آن وجود نداشته یا بسیار سخت و دشوار بودهاست، ممکن ساختهاست.
فراوردههای بدست آمده از صنعت زیستفناوری در دنیا فراوان بوده و در کشور ایران تا به امسال (۱۳۸۶) به کمتر از ۲۰ عدد محدود میشود.
۱- اینترفرون بتا-۱ای با نامهای تجاری سینووکس Cinnovex و رسیژن ReciGen
۲- اینترفرون گاما با نام تجاری گاما ایمونکس
۳- آنزیمهای بیولوژی مولکولی مانند تک دی ان ای پلی مراز
۴- کیتهای تشخیص مولکولی بیماریها
۵- کیتهای الایزا مانند کیت الایزای تشخیص ایدز
۶- واکسنهای نسل جدید مانند واکسن هپاتیت ب
۷- داروهای جدید که در شرف ورود به بازار داخلی هستند مانند اینترفرون آلفا و استرپتوکیناز و اریتروپوئتین و اینترفرون بتا یک بی
۸- داروهای جدید که وارد بازار داخلی شدند مانند آنژی پارس (Angipars)
۹- هورمون محرک تخمکزایی (FSH)با نام سینال-اف و پاراتیروئید همورمون (PTH)با نام سینوپار و همچنین PEG-GCSF با نام پگاژن